Een borstreconstructie met eigen weefsel herstelt de borst zonder gebruik te maken van een borstimplantaat. De borstreconstructie gebeurt met huid- en vetoverschot van het eigen lichaam.  Zo kan de onderbuik, de bil, de taille of de dij dienen als donor. Meestal gebruikt men huid en vet van de onderbuik. Dit weefsel is zacht en lijkt daardoor op borstklierweefsel. Bovendien kan het litteken op de buik verborgen worden onder een slip. 

Hiervoor bestaan verschillende technieken. Het stuk weefsel dat verplaatst wordt, noemt men een ‘flap’. Aan borstreconstructie door eigen weefsel, zijn verschillende voordelen verbonden:

• men bekomst steeds de meest natuurlijke vorm en de beste symmetrie ten opzichte van de andere borst
• een borst uit eigen weefsel voelt  warm en natuurlijk aan
• de borst evolueert mee met schommelingen van het lichaamsgewicht.
• Soms ervaart men het verwijderen van overtollige huid en vet van de onderbuik als een bijkomend voordeel.

De nadelen zijn

• een langere operatieduur
• een bijkomend litteken op de plaats waar men het weefsel wegneemt.
• In een klein percentage van de gevallen kan er een probleem optreden met de bloedvoorziening van de flap.

Bij een borstreconstructie met eigen weefsel is het nog belangrijker dan bij andere ingrepen dat vier weken voor de ingreep gestopt wordt met roken. Soms is deze borstreconstructie niet mogelijk als er vroeger ingrepen ter hoogte van de onderbuik plaatsvonden.

Hieronder worden verschillende varianten besproken van borstreconstructie met huid en vet van de onderbuik. Hetzelfde huid- en vetweefsel wordt verplaatst, maar telkens op een andere manier.

De gesteelde TRAM-flap

Bij de borstreconstructie met eigen weefsel via de gesteelde TRAM-flap bekomt men de bloedvoorziening van de flap door het opofferen van één van de rechte buikspieren. Waar de rechte buikspier wordt weggenomen, versterkt men de buikwand met een kunststofnetje (gelijkaardig aan de kunststofnetjes bij het herstellen van een liesbreuk). Het nadeel van deze borstreconstructie is dat de bloedvoorziening van de getransplanteerde huid en vet het minst goed is ten opzichte van de andere technieken. Bovendien offert men een volledige rechte buikspier op. Een voordeel is dat deze techniek voor borstreconstructie met eigen weefsel technisch eenvoudiger is, omdat de chirurg geen microscopische chirurgie dient uit te voeren. De operatie duurt dan ook minder lang.

De vrije TRAM-flap:

Bij deze borstreconstructie met eigen weefsel maakt men ook gebruik van de rechte buikspieren om de bloedvoorziening van de flap te verzekeren. Bij de vrije TRAM-flap wordt echter slechts de onderste helft van de spier gebruikt. De bloedvaatjes, die dit stuk spier van bloed voorzien, verbindt men onder de microscoop ter hoogte van de borstkas opnieuw met de bloedsomloop zodat de flap kan overleven. Het voordeel van deze borstreconstructie techniek is een betere bloedvoorziening dan bij de gesteelde TRAM-flap. De nadelen zijn de iets complexere chirurgie en toch nog een deel van de rechte buikspieren dient te worden opgeofferd. De spiersparende TRAM-flap is een variant op deze techniek waarbij de hoeveelheid opgeofferde spier verder beperkt wordt tot een minimum.

De DIEP-flap:

Bij de DIEP-flap borstreconstructie wordt er geen buikspier opgeofferd om de bloedvoorziening van het getransplanteerde weefsel te verzekeren. Deze techniek voor borstreconstructie met eigen weefsel is de meest geavanceerde en is een verdere evolutie uit de vrije TRAM-flap. De DIEP-flap borstreconstructie gebruikt enkel de bloedvaatjes doorheen de rechte buikspieren, terwijl de rechte buikspieren gespaard blijven. De meeste patiënten hebben deze techniek van borstreconstructie als eerste keuze. Bij de DIEP-flap borstreconstructie dient men ook met de microscoop een nieuwe verbinding te maken met de bloedsomloop ter hoogte van de borstkas. Het voordeel van de diep-flap borstreconstructie is dat er geen buikspieren dienen te worden opgeofferd. De nadelen zijn de hogere technische moeilijkheidsgraad en de hierdoor iets langere operatietijd.